اپیدمیولوژی ژن های اشریشیاکلی مولد بتالاکتاماز وسیع الطیف در عفونت های ادراری کودکان در شمال ایران

سابقه و هدف: مقاومت به باکتری های extended spectrum beta lactamases (esbls) به عنوان یکی از اصلی ترین مشکلات درمانی مطرح می باشد. با توجه به اهمیت یوروپاتوژن ها در بروز عفونت های تهدید کنده حیات در اطفال، هدف از انجام این مطالعه بررسی اپیدمیولوژی ژن های مقاومت  ctx, tem و veb در عفونت ادراری اطفال می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی نمونه های ادراری کودکان مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی سینا ساری در طول 6 ماه جمع آوری شد. بعد از تشخیص باکتری اشریشیاکلی براساس تست های استاندار، تست حداقل غلظت مهاری (mic) برای چهارده آنتی بیوتیک معمول با استفاده از روش رقیق سازی میکرو در آگار انجام شد. در صورت مقاومت به دو آنتی بیوتیک سفوتاکسیم و سفتازیدیم،  باکتری مولد esbl در نظر گرفته شد. سپس استخراج dna و pcr بر روی باکتری های esbl انجام شد و بیان سه ژن ctx, tem و veb مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: از مجموع 327 پاتوژن اشریشیاکلی، 100 (5/30 درصد) مورد از آن ها مولد esbl شناخته شدند. بالاترین حساسیت آنتی بیوتیکی نسبت به کارباپنم ها (66 درصد) و آمیکاسین (58 درصد) وجود داشت. tem (49 درصد) شایع ترین ژن مولد esbl شناخته شد و شیوع ctx و veb به ترتیب 28 و 8 درصد بود. در esbl های فاقدtem، مقاومت نسبت به سفوتاکسیم، آمیکاسین و سفتریاکسون به صورت معنی داری بیش تر به دست آمد (05/0< p). در سوش های مولد veb مقاومت به سفتازیدیم به صورت معنی داری بیش تر بود (05/0< p). در مجموع حضور ژن های مولد esbl همراه با مقاومت بالا به سفیکسیم، کلستین و سفپیم بود. استنتاج: با توجه به میزان بالای مقاومت به کارباپنم ها و آنتی بیوتیک های وسیع الطیف، تجویز منطقی تر، ارزیابی درمان های تجربی و مانیتورینگ سطح خونی آنتی بیوتیک های وسیع الطیف در مراکز آموزشی- درمانی توصیه می گردد.